Αφήγηση: Άντα Τσαρέα
Σκηνοθεσία: Μαίρη Τσαρέα
Περισσότερα εδώ: http://aftoamyna.blogspot.gr/2014/11/25112014-socartesgr.html
ΣΤΟΠ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ
Για να επικοινωνήσετε με την Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας μπορείτε να γράψετε στο aftoamyna@hotmail.com ή να τηλεφωνήσετε στην Άντα, 6973352397 ή στην Γεωργία, 6987744029.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ
Τηλέφωνα SOS
Για βία κατά γυναικών:
Γενική Γραμματεία Ισότητας: 15900 (24ωρη)
Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης: 210 6411449
ΕΚΚΑ: Γραμμές SOS για ενήλικες (και μετανάστριες/ες) 197, Παιδικής Προστασίας 1107
ACT UP ΔΡΑΣΕ για χρήστριες/ες και θύματα τράφικινγκ 210-3303306
(24ωρη)
Χαμόγελο του Παιδιού: 1056
Γραμμή υποστήριξης για τη σεξουαλική διαφορετικότητα και την ταυτότητα φύλου: 1528, Δευτέρα με Παρασκευή 12.00 - 20.00, ΓΓΝΓ
ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2009
(25)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
1988
(1)
- ► Ιανουαρίου (1)
ΣΤΟΧΟΙ ΟΜΑΔΑΣ
* Να βοηθήσει όσο μπορεί πιο αποτελεσματικά τις γυναίκες που έχουν υποστεί οποιαδήποτε μορφή βίας. * Να ενδυναμώσει τις γυναίκες είτε έχουν υποστεί βία είτε όχι. * Να εκπαιδεύσει όσες γυναίκες το επιθυμούν και μπορούν για δασκάλες αυτοάμυνας. * Επίσης, προσπαθούμε όσο μπορούμε πιο συχνά να στέλνουμε τις γυναίκες της ομάδας σε συνέδρια και σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για θέματα που αφορούν τη βία κατά των γυναικών.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΜΑΔΑΣ
Η «Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας» είναι προσανατολισμένη σε μια διαφορετική αντιμετώπιση του προβλήματος της βίας. Σκοπός μας είναι να δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην πρόληψη της βίας μέσω της αυτοπροστασίας των γυναικών και της αντιμετώπισης του κινδύνου, αν και όταν εκδηλωθεί.Μέσα από συνεχή πρακτική και προπόνηση μαθαίνουμε να αντιδράμε στην ενόχληση και στον κίνδυνο, μαθαίνουμε να είμαστε ενεργητικές και να «κρατάμε τη θέση μας», σε αντίθεση με την κοινωνικοποίηση και διαπαιδαγώγησή μας που μας θέλει παθητικές και υποτακτικές και όχι κύριες του εαυτού μας και του σώματός μας.Επίσης, μέσα από τη λεκτική αυτοάμυνα, χωρίς βία, μόνο με το λόγο, την κίνηση, το βλέμμα και τη στάση του σώματος, αντιμετωπίζουμε καθημερινές καταστάσεις στην οικογένεια, στην εργασία και στις κοινωνικές μας σχέσεις.Το δυνάμωμα του σώματος και η εκμάθηση τρόπων αντίδρασης έχουν σαν αποτέλεσμα και την αλλαγή της ψυχοσύνθεσής μας. Αποκτάμε πίστη στον εαυτό μας, στο σώμα μας και στις δυνάμεις μας. Αυτό, άλλωστε, πιστεύουμε ότι είναι και το «σημείο - κλειδί» για τη θεμελίωση ισότιμων σχέσεων. Όταν νιώθεις καλά με τον εαυτό σου και έχεις τον απαραίτητο αυτοσεβασμό, δεν μπορείς να επιτρέψεις σε κανένα και σε καμία να σε υποτιμά και να σε κακομεταχειρίζεται. Θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικό για τις γυναίκες να νιώσουν ότι είναι δυνατές, να πάψουν να νιώθουν σαν το υποδεέστερο δεύτερο φύλο.Πιστεύουμε ότι με την πρόληψη και την αυτοάμυνα μπορούμε να έχουμε άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος της βίας. Μόνο όταν ξέρει να αντιδρά μια γυναίκα μπορεί να προστατεύσει τόσο τον ίδιο τον εαυτό της όσο και τα παιδιά της.
ΒΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΗ
Η «Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας» λειτουργεί από το 1988 και η συνέχεια της ονομάστηκε «Νατζινάτα Γιν», και πήρε το όνομά της από το ομώνυμο όπλο με τη μυστική λεπίδα, που χρησιμοποιούσαν οι πολεμίστριες μιας κοινότητας γυναικών στην Ιαπωνία.Κίνητρο για τη δημιουργία της ήταν η σωματική και ψυχική ενδυνάμωση των Γυναικών έτσι ώστε να πάψουμε να δεχόμαστε παθητικά διαφόρου είδους επιθέσεις –χτυπήματα, σεξουαλική βία ή και λεκτικές επιθέσεις – να πάψουμε να είμαστε ο εύκολος στόχος και τα αιώνια θύματα της βίας.Η δική μας ομάδα, λοιπόν, είναι προσανατολισμένη στην πρόληψη της βίας μέσω της αυτοπροστασίας των Γυναικών και της αντιμετώπισης του κινδύνου, αν και όταν εκδηλωθεί. Μέσα από συνεχή πρακτική και προπόνηση, μαθαίνουμε να αντιδράμε στην ενόχληση και στον κίνδυνο.Η ομάδα μας βοηθά τις Γυναίκες να αποκτήσουν τον απαραίτητο αυτοέλεγχο αλλά και να μάθουν τις μεθόδους που θα τους επιτρέψουν να αποφύγουν μια επίθεση ή να βγουν σώες από αυτή, προετοιμάζοντάς τις σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Ένα σημαντικό μέρος της εκπαίδευσής τους αφορά τις πολεμικές τέχνες, διάφορες τεχνικές αυτοάμυνας με στοιχεία Κουνγκ Φου.Θεωρώντας, ωστόσο, την αυτοάμυνα περισσότερο μια νοητική κατάσταση εγρήγορσης και επιφυλακής, ένα εξίσου σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης στοχεύει στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και στη λεκτική αυτοάμυνα.Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να «βάζουμε τον άλλο στη θέση του», να μάθουμε να λέμε ΟΧΙ, είτε ρητά είτε με τη στάση του σώματός μας, με τρόπο πειστικό, που να κάνει το δράστη να καταλάβει ότι δεν έχει περιθώρια. Όταν το μάθουμε αυτό, μπορούμε να αποφύγουμε να μετατραπούν σε ανοιχτή επίθεση τα πειράγματα στο δρόμο, η παρενόχληση στη δουλειά, η «καταδίωξή» μας από άνδρες αγνώστων προθέσεων, η ψυχολογική βία στην οικογένεια ή σε οποιαδήποτε άλλη προσωπική μας σχέση. Γιατί, σε αρκετές περιπτώσεις, το χτύπημα είναι το κρεσέντο της βίας. Για να τα καταφέρεις, λοιπόν τότε, πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση και να νιώθεις δυνατή να αντεπεξέλθεις στον κίνδυνο. Μαθαίνουμε, λοιπόν, να βάζουμε όρια και να εκτιμάμε πότε και πως να αντιδράσουμε.Πάνω απ’ όλα, όμως, κι αυτό είναι και το πιο σημαντικό, μαθαίνουμε να στηριζόμαστε στον εαυτό μας και να μην έχουμε ανάγκη από προστάτες. Κι αυτό γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι άνδρες που έπαιζαν το ρόλο του φυσικού προστάτη γυναικών - και μιλάμε, βέβαια, εδώ για οικεία πρόσωπα - ήταν οι ίδιοι άνδρες που κακοποιούσαν τις γυναίκες αυτές και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση. Γι’ αυτό, άλλωστε είναι απαραίτητο να μπορούμε να προστατέψουμε εμείς οι ίδιες τον εαυτό μας και να μην περιμένουμε την αμφίβολη προστασία των άλλων.Πιστεύουμε ότι η αυτοάμυνα είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να καταφέρει μια γυναίκα να αποκρούσει μια βίαιη επίθεση. Αρκεί, βέβαια, να αντιδράσει ακαριαία, να καταφέρει μερικά γερά χτυπήματα στο δράστη και ν’ απομακρυνθεί αμέσως.Μέσα απ’ την αυτοάμυνα μαθαίνουμε να διεκδικούμε. Το δικαίωμά μας να είμαστε αυτό που θέλουμε, να διατυπώνουμε και να ορίζουμε τις ανάγκες μας, τον εαυτό μας και το κορμί μας, να κυκλοφορούμε όπου και όποτε θέλουμε, διεκδικούμε το ζωτικό χώρο που μας ανήκει στις σχέσεις μας και στην κοινωνία που ζούμε.Η ομάδα μας απορρίπτει το παραδοσιακό «θηλυκό» πρότυπο της υποτακτικής και υπάκουης γυναίκας που μαθαίνει να δέχεται αγόγγυστα οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, αδικίας, διάκρισης ή και βίας σε βάρος της. Ένα πρότυπο που σχετίζεται άμεσα με την κοινωνικοποίησή μας, με τον τρόπο και τις μεθόδους διαπαιδαγώγησής μας ως κορίτσια, έφηβες και γυναίκες στα πλαίσια μιας πατριαρχικής κοινωνίας που συνειδητά υποβιβάζει και θέτει σε δεύτερη μοίρα τα θηλυκά μέλη της για να μπορεί να τα κρατά υπό έλεγχο.Η ομάδα μας, επίσης, αποδεικνύει έμπρακτα ότι οι αντιλήψεις και οι κοινωνικές προκαταλήψεις σχετικά με το ότι οι γυναίκες είναι το ασθενές φύλο, είναι εντελώς αβάσιμες. Μια γυναίκα μπορεί εξίσου καλά με έναν άντρα να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε κρίσιμη περίσταση, είτε πρόκειται για ένα περιστατικό βίας ή για οποιαδήποτε άλλη δυσκολία μπορεί να παρουσιαστεί στη ζωή. Αρκεί, βέβαια, να ξέρει να αντιδρά κατάλληλα στην κάθε περίσταση και πάνω απ’ όλα να ξέρει «να βάζει τα πράγματα στη θέση τους» και να θέτει τα όριά της.Το κυριότερο για μας τις γυναίκες είναι να πιστέψουμε στη θηλυκή μας δύναμη. Αυτό το λέμε και το τονίζουμε γιατί πολλές φορές εμείς οι γυναίκες λειτουργούμε αδύναμα και σκύβουμε το κεφάλι σε διάφορες περιστάσεις επειδή ακριβώς έχουμε εσωτερικεύσει την κυρίαρχη αντίληψη ότι το θηλυκό είναι και το αδύναμο. Όταν όμως σκύβεις το κεφάλι, όλο και κάποιος θα βρεθεί να «καθίσει στο σβέρκο σου», να σ’ εκμεταλλευτεί, να σε ξεφτιλίσει και να βιαιοπραγήσει ακόμα πάνω σου. Αντίθετα, πιστεύουμε, ότι αυτός που ασκεί βία είναι συχνά ο «αδύναμος» επειδή ακριβώς καταφεύγει στη βία για να πάρει ή να επιβάλλει ό,τι δεν μπορεί να κερδίσει με την προσωπικότητά του. Συχνά τα άτομα αυτά δεν έχουν λύσει τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, τους φόβους τους απέναντι στις γυναίκες και τις ανασφάλειές τους, δεν έχουν καταφέρει να βρουν εκείνες τις ισορροπίες που θα τους οδηγήσουν σε ισότιμες σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.Πιστεύουμε, ακόμα, ότι το βασικότερο αίτιο για το φαινόμενο της βίας κατά των Γυναικών αποτελεί η υποδεέστερη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, η εκτίμησή της ως πλάσμα κατώτερο κι αδύναμο και η «νομιμοποίηση» που φέρουν οι άνδρες για την άσκηση εξουσίας προς τις γυναίκες, κυρίως στον ιδιωτικό χώρο. Ακόμα, αρνητικές προκαταλήψεις και στερεότυπα εντείνουν το μισογυνισμό. Όλα αυτά τα στοιχεία οδηγούν στο να γίνονται οι γυναίκες ευάλωτες και να πέφτουν θύματα διαφόρων επιθέσεων.Έτσι, λοιπόν, θεωρούμε ότι η πρόληψη της βίας δεν σχετίζεται μόνο με την αυτοάμυνα άλλα και με την αλλαγή κοινωνικών δομών και πεποιθήσεων. Μια δουλειά, δηλαδή, που γίνεται κατά βάση από το φεμινιστικό κίνημα. Η πίστη μας, επίσης, στη συνένωση όλων των δυνάμεων του συγκεκριμένου χώρου για την αντιμετώπιση του προβλήματος της βίας κατά των Γυναικών, μας οδήγησε το 1996 στην «Επιτροπή για την καταπολέμηση της ανδρικής βίας κατά των Γυναικών» και από το Μάιο του 1999 η ομάδα μας είναι μέλος του «Δικτύου για την καταπολέμηση της ανδρικής βίας κατά των γυναικών».Όλα αυτά τα χρόνια αναπτύξαμε μια σειρά από δραστηριότητες στα πλαίσια αυτών των φορέων ή και αυτόνομα.